Pielgrzymki

Pielgrzymka 2019 – Odporyszów, Zabawa, Tuchów, Dębowiec, Lipinki, Markowa, Łańcut

Wczesnym rankiem majowe promienie słońca ogrzewały twarze pątników wyczekujących z napięciem na przyjazd autokaru, bowiem miała rozpocząć się oczekiwana pielgrzymka do Odporyszowa, Zabawy, Tuchowa, Dębowca, Lipinek, Markowej i Łańcuta.

Jeden ze świadków tamtych wydarzeń opisuje: pierwsze kroki skierowaliśmy na północny zachód od Tarnowa, w odległości kilkunastu kilometrów, gdzie na piaszczystej wyżynie leży wioska Odporyszów. Tam to od 1572 r. króluje Matka Boża Odporyszowska, kiedy to na dębowym krzyżu pokazała się w podobiźnie Odporyszowskiego Obrazu. Fragment tego krzyża znajduje się do dzisiaj z tyłu wielkiego ołtarza.

Z żalem opuszczaliśmy Sanktuarium …bo najlepiej u Matki, ale czekał nas jeszcze Tuchów i polskie La Salette. W drogę…

IMG_20190525_063608

Wśród krajobrazu zalanych pól i domostw przemierzaliśmy kolejne kilometry, aż do momentu gdy na horyzoncie ukazała się wieża Sanktuarium w Zabawie Bł. Karoliny Kózkówny – jedynego takiego na świecie, gdzie w ołtarzu spoczywają relikwie Błogosławionej, która jest jednocześnie parafianką tegoż kościoła.

Na zegarze wybiła godzina 7.00. Długo wyczekiwane słońce jeszcze szerzej i mocniej rozlewało swe promienie obsuszając zalaną ziemię.

Na miejscu oczekiwał nas Pan kościelny który przybliżył nam postać Bł. Karoliny. Opowieść o jej życiu przygotowała nas do głębszego przeżycia Eucharystii za wstawiennictwem Bł. Karoliny. Każdy z nas jak umiał włączył się czynnie w liturgię, a na ołtarzu złożyliśmy duchowe dary szczególnie w intencji dzieci, młodzieży i naszych rodzin.

Po Mszy Świętej, udaliśmy się do Wał-Rudy, rodzinnej wioski Karoliny. Czymś niesamowitym było zobaczyć naocznie miejsca związane z jej życiem, stanąć blisko gruszy, przy której kiedyś Bł. Karolina katechizowała swoich rówieśników. Wszyscy zagłębili się w świętość życia Karoliny – jej codziennych zmagań, radości, wiary i w końcu męczeńskiej śmierci.

„Zdało się oczom głupich, że pomarli, zgon ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę. W dzień nawiedzenia ich przez Boga zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po ściernisku.”(Księga Mądrości)

Z wielką zadumą odjeżdżaliśmy z Wał-Rudy. Jeszcze raz ukazał się nam kształt kościoła, przy którym już kolejna grupa pielgrzymów podążała by spotkać się z Karoliną i oddać cześć Bogu w cichym wnętrzu świątyni. Odjechaliśmy..

Wkrótce naszym oczom ukazała się tabliczka z nazwą Tuchów. Autokar z łatwością zakręcił na parkingu pozostawiając ślady szerokich kół na wilgotnym piasku. Wśród śpiewu ptaków udaliśmy się na górę „gdzie Bogu mieszkać się spodobało”. Wysłuchaliśmy pilnie opowieści o historii kościoła, zwiedziliśmy Muzeum Misyjne Redemptorystów i na koniec zawierzyliśmy się opiece Matce Bożej Tuchowskiej rozważając tajemnice chwalebne różańca świętego.

Opuszczając Bazylikę bocznym wyjściem żegnało nas czułe spojrzenie „Matki Bożej od oczu”…

Ty, coś w Tuchowie tron sobie obrała

By nam pomagać w życia czas.

Wierzymy, Matko, żeś nas pokochała

i nie odrzucisz nigdy nas.

Byłaś nam źródłem wiary i męstwa,

Zawsześ nas strzegła spojrzeniem swym,

W mrokach cierpienia i w dniach zwycięstwa

Tyś nam Królową, my ludem Twym.

Naszą podziękę przyjąć chciej, o Pani,

Serca ci niesiem pieśnią tą

Za łaski strumień tak hojnie rozlany,

za macierzyńską miłość Twą.

Jesteś nam źródłem wiary i męstwa,

Zawsze nas strzeżesz spojrzeniem swym.

W mrokach cierpienia i w dniach zwycięstwa

Tyś nam Królową, my ludem Twym.

Następnie po krzepiącym ciało posiłku w rodzinnej atmosferze popędziliśmy w kierunku malowniczej części Pogórza Jasielskiego wśród modlitw i katechez naszego opiekuna duchowego, które karmiły nasze serca.

Zatrzymaliśmy się dopiero w Dębowcu w odległości 8 km na południe od Jasła. Tam czekał na nas o. Dariusz, który z głośnikiem na plecach, mikrofonem w ręku i humorem w kieszeni rozpoczął: „Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu jest zwane polskim La Salette. Założyli je Misjonarze Saletyni, zgromadzenie utworzone w 1852 r., rok po ogłoszeniu dekretu o prawdziwości objawienia w La Salette…”

Ojciec zapoznał nas też z Orędziem Maryi przekazanym dwójce dzieci Melanii Calvat i Maksyminowi Giraud.

Na koniec zmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego i rozważyliśmy mękę Zbawiciela.

Z Dębowca udaliśmy do Sanktuarium Pana Jezusa Ukrzyżowanego pw. św. Jana Chrzciciela w Kobylance. Gdzie mogliśmy dotknąć duszą „żywych ran Chrystusa” i odczuć Miłość płynącą z krzyża. To były niesamowite chwile gdy nasze stopy stanęły na polskiej Golgocie.

Na Spoczynek udaliśmy się do Lipinek.

22.00 Cisza Nocna hrr hrr hrr

5.00 Pobudka !

Odjazd ….

Z promieniami słońca witała nas ponownie Matka z polskiego La Salette. O g. 6.00 w Sanktuarium rozpoczęliśmy Eucharystię pod przewodnictwem ks. Edwarda. „Matko płacząca, Matko współczująca w Twoje ręce oddajemy nasze życie. Opiekuj się nami. Poprowadź nas jak małe dzieci za rękę. Matko Ufamy Tobie”.

Odjazd..

W autokarze w radości odśpiewaliśmy Godzinki do Matki Bożej i… w oddali zamigotała tablica informacyjna – Markowa. To miejsce gdzie rodzina Ulmów oddała życie za ratowanie bliźnich narodowości Żydowskiej.

Po zwiedzeniu muzeum udaliśmy się na cmentarz przy kościele św. Doroty. Deszczowa pogoda którą zapowiadała spikerka w telewizji nie miała nic wspólnego z wymodloną przez pielgrzymów słoneczną pogodą. Promienie słońca radośnie tańczyły pomiędzy młodymi listkami wierzb intensyfikując zapach wiosennych kwiatów z pobliskich pól. Wśród przyrody budzącej się do życia zmierzaliśmy na parafialny cmentarz krocząc w wielkiej powadze pomiędzy nagrobkami na których jarzyły się znicze upamiętniające życie naszych praojców. Tabliczka informacyjna wskazywała miejsce pochówku rodziny Ulmów. Gdy dotarliśmy na miejsce; honor, pokora, dobroć, odwaga, radość i smutek mieszały się w naszych sercach. Za słowem naszego duszpasterza wylaliśmy prośby serc na „tym ołtarzu męczeńskiej śmierci rodziny Ulmów” niech za ich wstawiennictwem zostaną wysłuchane jeśli są zgodne z wolą Bożą.

Z wielką radością i umocnioną wiarą wróciliśmy do autokaru. W dalszej drodze do Łańcuta towarzyszył nam różaniec przeplatany pieśniami.

W Łańcucie nasza grupa została poprowadzona przez dwie przewodniczki po zamkowych komnatach dzięki którym wniknęliśmy w historię naszego Narodu. Bogu niech będą dzięki za patriotycznych Polaków i rodziny polskie tamtych dni.

Wraz z zachodzącym słońcem dokończyliśmy biegu naszej pielgrzymki. Wracaliśmy z bagażem pełnym pięknych przeżyć mistycznych, architektury, krajobrazów i piękna Polski, które głęboko wpisały się w nasze serca. Bogu niech będą dzięki za pielgrzymów i Pani Marii która były filarem organizacyjnym całej pielgrzymki.

PIELGRZYMKA 5 – 7 PAŹDZIERNIKA 2018:

WROCŁAW, LEGNICA, KRZESZÓW, KUDOWA ZDRÓJ, HENRYKÓW, BARDO, WAMBIERZYCE, GÓRA ŚW. ANNY, PIEKARY ŚLĄSKIE

5 października o godzinie 1⁰⁰ w nocy Mszą Świętą w kościele świętej Barbary rozpoczęła się pielgrzymka do sanktuariów Maryjnych. Tuż po Mszy Świętej 54 pątników w duchu modlitwy i pokuty wyruszyło w autokarową trasę do sanktuariów we Wrocławiu, Legnicy, Krzeszowa, Kudowy Zdroju, Henrykowa, Barda, Wambierzyc, Góry św. Anny, Piekar Śląskich, niosąc ze sobą prośby i podziękowania za otrzymane łaski.

Pierwszym punktem pielgrzymowania był Wrocław, do którego pielgrzymi dotarli o godzinie 8⁰⁰, gdzie czekał na nich przewodnik. We Wrocławiu zwiedzono Katedrę, Cerkiew, Synagogę oraz Stare Miasto, skąd udano się do Legnicy, w miejsce Cudu Eucharystycznego. Miejsce to było punktem kulminacyjnym całej pielgrzymki. Proboszcz parafii św. Jacka – świadek tego wielkiego wydarzenia, opowiedział pielgrzymom historię tego Znaku – „żywej tkanki serca w momencie agonii”, odczytywanego jako szczególny wyraz życzliwości i miłości Pana Boga, który tak bardzo zniża się do człowieka.

Kolejnym punktem pielgrzymki była katedra św. Józefa w Krzeszowie, gdzie miało miejsce uroczyste wprowadzenie relikwii bł. Bartolo Longo jedynego świeckiego członka zakonu bożo grobowców wyniesionego na ołtarze. Po całym dniu pielgrzymowania utrudzeni pątnicy udali się na nocleg do miejscowości Kudowa Zdrój.

Kolejnego dnia pątnicy wyruszyli do „kaplicy czaszek” i Klasztoru w Henrykowie oraz do Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej w Bardo, gdzie zwiedzili szopkę bożonarodzeniową. Następnie udali się do Matki Bożej Wambierzyckiej, której podczas Mszy świętej zawierzyli swoje rodziny i odmówili akt zawierzenia rodzin.

Uwieńczeniem pielgrzymki była Msza Święta w grocie na Górze św. Anny, po czym pielgrzymi udali się do Sanktuarium Matki Bożej w Piekarach Śląskich. Podczas pobytu w Piekarach jedna z pątniczek otrzymała wiadomość o bardzo ciężkim, a wręcz agonalnym stanie zdrowia swojej córki po zatruciu grzybami. Duchowy opiekun pielgrzymki, ks. Edward podjął modlitwę o jej uzdrowienie w Kaplicy pw. Matki Bożej Lekarki Chorych. Po modlitwie matka chorej dziewczyny otrzymała wiadomość o szybkim powrocie do zdrowia. Lekarze ze szpitala stwierdzili, że to musi być cud, gdyż nie wiedzą jak to się stało, że dziewczyna wraca do zdrowia. Następnie pątnicy wyruszyli w drogę powrotną do Staszowa. Podziękowania Matce Bożej za cud uzdrowienia płynęły w czasie drogi powrotnej.

20-22 ‎października ‎2017 Warszawa, Gierzwałd, Niepokalanów

Niepokalanów

u św. Boboli

7 października „Różaniec do granic”-Kalwaria Pacławska

Wzdłuż granic Polski stanął szpaler ludzi – w kutrach na Bałtyku, w kajakach na Bugu, na szczytach Tatr – odmawiających 4 części różańca w intencji Polski i całego świata, nasza parafia stanęła z różańcem w ręku w Kalwarii Pacławskiej . W tym wielkim wydarzeniu udział wzięły 22 diecezje graniczne w wyznaczonych 319 kościołach stacyjnych.